KOŚCIÓŁ JEST APOSTOLSKI
1. Ilekroć składamy wyznanie wiary, wyrażamy naszą wiarę w Kościół: „jeden, święty, powszechny i apostolski”. Są to cztery przymioty Kościoła, nierozdzielnie ze sobą powiązane. Wskazują one na istotne jego rysy i posłania (czyli zadania), otrzymane od Chrystusa (KKK 811). Każdy z tych przymiotów ma określoną treść. Jednym z nich jest apostolskość Kościoła. Czy jednak właściwie rozumiemy ten przymiot Kościoła? Co to znaczy, że Kościół jest apostolski? Jakie konsekwencje wynikają z tego rysu Kościoła – także dla nas?
2. Najogólniej można powiedzieć, że Kościół jest apostolski, „ponieważ jest zbu-dowany na Apostołach”(KKK 857). Jest on apostolski w potrójnym znaczeniu: po pierwsze – „był i pozostaje oparty na «fundamencie Apostołów» (Ef 2,20; Ap 21,14), świadków wybranych i posłanych przez samego Chrystusa”; po drugie – „zachowuje i przekazuje, z pomocą Ducha Świętego, który w nim mieszka, dobry depozyt i zdrowe zasady usłysza-ne od Apostołów”; i po trzecie – „w dalszym ciągu – aż do powrotu Chrystusa – jest nauczany, uświęcany i prowadzony przez Apostołów dzięki tym, którzy są ich następ-cami w misji pasterskiej, to znaczy Kolegium Biskupów; są w tym wspomagani «przez kapłanów» w jedności «z następcą Piotra, Najwyższym Pasterzem Kościoła»” (KKK 857).
3. Mówiąc o rysie apostolskim Kościoła należy najpierw zwrócić uwagę na samo „posłanie” Apostołów, jak to czyni Katechizm Kościoła Katolickiego. Punktem wyjścia jest tutaj stwierdzenie, że Jezus jest „Posłanym” Ojca. Na początku swojego posłania powołał On i ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysłać ich na głoszenie nauki (Mk 3,13-14). „Od tej chwili będą oni «posłani»” (KKK 858). To właśnie w nich Jezus kontynuuje własne posłanie przez Ojca (Mt 10,40). Od Niego też otrzymali nakaz misyjny oraz moc do jego wypełniania. Podejmując swoje posłannictwo, Apostołowie byli świadomi, że spełniają je w imieniu Chrystusa (2 Kor 5,20). Dobrze wiedzą, że pozostają wybranymi świadkami Zmartwychwstania i fundamentem Kościoła, co stanowi element nieprzekazywalny tegoż posłania. Mają jednak świadomość i tego, że ich misja powierzona im przez Chrystusa trwać będzie „aż do skończenia świata” (Mt 28,20), dlatego „zatroszczyli się o to, by ustanowić swych następców” (KKK 860; por. KK 20), to jest biskupów, tworzących Kolegium Biskupów, wspomaganych przez kapłanów. Swoim bezpośrednim współpra-cownikom przekazali zadanie kontynuowania rozpoczętego przez siebie dzieła, zobowiązując ich do troski o przejęcie go przez odpowiednich mężów (KKK 861). W ten sposób trwa w Kościele sukcesja apostolska, biskupi bowiem „z ustanowienia Bożego stali się następcami Apostołów jako pasterze Kościoła; kto więc ich słucha, słucha Chrystusa, a kto nimi gardzi, gardzi Chrystusem i Tym, który posłał Chrystusa” (KKK 862; por. KK 20).
Rys apostolskości odnosi się do całego Kościoła, ponieważ pozostaje on „w ko-munii wiary i życia ze swoim początkiem” i jest „posłany” na cały świat. Wynika stąd, że wszyscy wyznawcy Kościoła, „choć na różne sposoby, uczestniczą w tym posłaniu” (KKK 863). Biorąc to pod uwagę, Katechizm Kościoła Katolickiego wskazuje na określone zadania, jakie wynikają z owego posłania. Najogólniej ujmując, jest to zadanie apostolatu. Powołanie chrześcijańskie jest ze swej natury powołaniem do apostolstwa, rozumianego jako „«wszelka działalność Ciała Mistycznego», która zmierza do rozsze-rzenia «Królestwa Chrystusa po całej ziemi»” (KKK 863). Ponieważ źródłem i początkiem całego apostolstwa w Kościele jest Chrystus, przeto skuteczność apostolstwa, tak duchownych jak i świeckich, „zależy od ich żywego zjednoczenia z Chrystusem”. Duszą zaś całego apostolstwa jest miłość, „czerpana przede wszystkim z Eucharystii” (KKK 864).
4. Zapamiętajmy: Kościół jest apostolski, gdyż jest zbudowany na trwałym fundamencie dwunastu Apostołów; jest niezniszczalny; jest nieomylnie zachowywany w prawdzie. Kościołem rządzi Chrystus przez Piotra i innych Apostołów, obecnych w ich następcach: papieżu i Kolegium Biskupów.
