PARUZJA
1. Od wieków ludzie zadają sobie pytanie, czy i kiedy nastąpi koniec świata. Wielokrotnie już wskazywano konkretne daty tego wydarzenia. Żadne jednak z tych przewidywań dotychczas się nie spełniło i spełnić się nie może, gdyż oparte są one na fałszywych ludzkich przesłankach i wymysłach.
2. Z końcem świata nierozłącznie związane jest dla ludzi wierzących powtórne przyjście Chrystusa w widzialnej postaci na ziemię. Powtórne przyjście Chrystusa na ziemię nazywa się paruzją. Słowo to wywodzi się z języka greckiego (gr. parousia)
i dosłownie oznacza obecność, przyjście, przybycie. Jest to termin, którym często posługuje się św. Paweł (por. 1 Tes 2,19; 3,13; 4,15; 2 Tes 2,1.8; 1 Kor 15,23). Oprócz rzeczownika paruzja używa on wyrażeń bliskich znaczeniowo, takich jak: objawienie się, ukazanie się (por. 2 Tes 2,8), dzień Pana (por. 1 Tes 5,2; 2 Tes 1,10; 2,2), „będziemy z Panem” (1 Tes 4,17), „nasze zgromadzenie się wokół Niego” (2 Tes 2,1). Odwołując się zatem do bogactwa określeń zawartych w Piśmie Świętym możemy odkryć pełny sens terminu paruzja. Oznacza on przyjście Chrystusa, określone jako objawienie się lub ukazanie oraz zjednoczenie z Nim ludzi.
3. Gdy słyszymy o powtórnym przyjściu Chrystusa na ziemię, stawiamy niemalże natychmiast pytanie: Kiedy to nastąpi? Kiedy Chrystus powtórnie do nas przyjdzie?
W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że Chrystus powtórnie przyjdzie „W sposób definitywny «w dniu ostatecznym» (J 6,39-40.44.54; 11,24); «na końcu świata»” (KKK 1001). Dwa tysiące lat temu Chrystus po raz pierwszy przyszedł na ziemię w ludzkim ciele. Po raz drugi widzialnie ukaże się ludziom przy końcu świata, ale tym razem ukaże się
w całej potędze Boskiego majestatu. Towarzyszyć Mu będą niezwykłe znaki na niebie i na ziemi oraz rzesza wiernych ludzi, którzy z wiarą i nadzieją oczekują na szczęśliwy moment spotkania ze swoim Zbawcą. Chrystus przyjdzie po raz drugi w widzialny sposób, aby wszyscy ludzie stanęli przed Jego trybunałem w swoich ciałach i zdali sprawę ze swoich czynów (por. KKK 1059). Wówczas to, w obliczu Chrystusa, zostanie ujawnione to, jak każdy człowiek odnosił się do Boga, co czynił dobrego za życia, a co złego. Z dobrych
i złych czynów każdy człowiek będzie rozliczony i zostanie albo nagrodzony, albo ukarany.
Nikt nie może podać konkretnej daty powtórnego przyjścia Chrystusa i tym samym – końca świata (por. KDK 39). Jest to tajemnica znana tylko Bogu. „o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec. Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie” (Mk 13,32-33).
Jesteśmy wzywani do nieustannego nawracania się i całkowitego przylgnięcia do Chrystusa. Winniśmy starać się tak żyć, osobiście oraz w swoich rodzinach i środowiskach, jakbyśmy za chwilę mieli spotkać się z przychodzącym Chrystusem. W każdej Mszy świętej wzywani jesteśmy do gotowości na powtórne przyjście Chrystusa. Po przeistoczeniu wypowiadamy słowa: „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”.
Czy wiemy i pamiętamy o tym, że kiedyś, może już wkrótce, spotkamy się
z Chrystusem? Czy przygotowujemy się na to spotkanie? Czy tego przygotowania nie odkładamy na później?
4. Zapamiętajmy: Chrystus powtórnie przyjdzie na ziemię w widzialnej postaci. Przyjście to nazywa się paruzją. Towarzyszyć mu będą znaki na niebie i ziemi. Nikt nie może podać daty powtórnego przyjścia Zbawiciela. Chrystus wzywa nas do stałej czujności i do przygotowania siebie i świata na tę chwilę. Czuwajmy więc i módlmy się w każdym czasie.
