KTO CELEBRUJE LITURGIĘ?
1. Gdyby zapytano nas, kto w Pani lub Pana parafii sprawuje liturgię, w tym codzienną Mszę świętą, bez wahania – choć prawdopodobnie z pewnym zadziwieniem wobec tak posta-wionego pytania – odpowiedzielibyśmy: „ksiądz (lub księża) duszpasterzujący w kościele, do którego uczęszczam”. I oczywiście jest to prawidłowa odpowiedź, ale czy jest to odpowiedź pełna?
2. Pismo Święte, a zwłaszcza księga Apokalipsy św. Jana, objawia nam, że liturgia sprawowana jest nie tylko na ziemi, lecz przede wszystkim w niebie. Głównym celebransem liturgii niebieskiej jest Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały, a po wniebowstąpieniu „zasiadający na tronie po prawicy Ojca” (por. KKK 1137). W tej liturgii – używając języka biblijnego – uczestniczą: Matka Najświętsza, „Moce niebieskie”, „słudzy Starego i Nowego Przymierza”, „nowy lud Boży”, a także „wielki tłum z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, którego nikt nie może policzyć”: rzesze świętych i zbawionych (por. KKK 1138).
Jak uczy Katechizm, również liturgię ziemską, która łączy się z liturgią niebiańską, sprawuje cały Kościół, a więc: Chrystus – Głowa Kościoła, oraz całe zgromadzenie liturgiczne (por. KKK 1140). „Czynności liturgiczne – przypomina Katechizm, cytując Konstytucję o Liturgii Soboru Watykańskiego II – nie są prywatnymi czynnościami, lecz uroczyście sprawowanymi obrzędami Kościoła, który jest (…) ludem świętym, zjednoczonym i zorganizowanym pod zwierzchnictwem biskupów” (KL 26; KKK 1140).
3. Tak jak Kościół, tak każde zgromadzenie ludu sprawującego liturgię posiada hierarchiczną, ściśle uporządkowaną strukturę. W zgromadzeniu liturgicznym możemy wyróżnić niejako trzy grupy funkcji i posług. Pierwsza z nich wynika z sakramentu święceń (episkopatu, prezbiteratu lub diakonatu); druga – z formalnego ustanowienia specjalnym obrzędem liturgicznym, i dotyczy posługi akolity i lektora; natomiast trzecia – z czasowego lub stałego powierzenia jakiejś funkcji liturgicznej. Do tej ostatniej grupy posług zaliczamy funkcje: ministrantów, nadzwyczajnego szafarza Eucharystii, osób pełniących posługę lektora (w odróżnieniu od lektora formalnie ustanowionego), komentatora, kantora, psałterzysty, organisty, członków chóru i scholi, zakrystianina, osób przynoszących dary ołtarza, i wiele innych (por. KKK 1142-1143).
Podczas liturgii „w zastępstwie” oraz „w imieniu Chrystusa” działa przewodniczący zgromadzenia, którym jest biskup lub prezbiter, a niekiedy diakon. Ów przewodniczący reper-zentuje i uobecnia Chrystusa. Mówi się, że kapłan jest „figurą” albo „obrazem Chrystusa”: Proroka, Kapłana i Pasterza. Stąd sprawowanie liturgii winno się realizować zawsze ze świadomością, iż pierwszym Liturgiem sprawującym święte misteria jest sam Chrystus (por. KKK 1142).
Liturgię celebrują także ci, którzy na mocy chrztu świętego i powszechnego kapłaństwa wiernych czynnie w niej uczestniczą poprzez odpowiednie postawy, gesty, modlitwę, śpiew, słuchanie czy też milczenie, choćby nie powierzono im określonej funkcji w zgromadzeniu. Nie wolno przy tym zapominać, że również kapłan celebruje nie „dla ludu”, ale „z ludem”. W celebracji liturgii całe zgromadzenie jest więc „liturgiem”: każdy według swojej funkcji, ale „w jedności Ducha” (por. KKK 1144). Katechizm słusznie podkreśla, że „w sprawowaniu liturgii każdy, kto wykonuje swą funkcję – czy to duchowny, czy wierny świecki – powinien w pełni wykonywać wyłącznie tylko to, co należy do niego z natury rzeczy i na podstawie przepisów liturgicznych” (KL 28; KKK 1144).
4. Zapamiętajmy: Liturgia jest zbawczym, publicznym, społecznym, harmonijnym i hierarchicznie uporządkowanym działaniem całego Kościoła: Chrystusa oraz wszystkich członków Chrystusowego Kościoła. Liturgię sprawują nie tylko osoby duchowne, lecz przede wszystkim Chrystus – Głowa Kościoła, i całe zgromadzenie liturgiczne. Zakres sprawowania liturgii wynika ze święceń (episkopatu, prezbiteratu lub diakonatu), z formalnego ustanowienia specjalnym obrzędem liturgicznym (dotyczy to posługi akolity i lektora), albo też z czasowego lub stałego powierzenia pewnym osobom jakiejś funkcji liturgicznej. Liturgię współcelebrują wszyscy, którzy na mocy sakramentu chrztu świętego i powszechnego kapłaństwa wiernych czynnie w niej uczestniczą, składając duchowe ofiary.
